Veranderprocessen in ziekenhuizen moeten gericht zijn op verbetering van de patiëntgerichtheid. Het gaat er niet om wat de dokter wil, maar wat de patiënt ermee opschiet. ‘Ziekenhuis en specialist: zij kunnen niet zonder elkaar, maar kunnen elkaar met enige regelmaat niet luchten of zien. Het gevolg van deze ambivalente houdingen is dat het aanbrengen van veranderingen voor beiden uitermate moeilijk en moeizaam is’
In organisatietermen zijn ziekenhuizen georganiseerd als hybride organisaties in een meervoudige omgeving. De hybriditeit wordt bepaald door het gegeven dat ziekenhuizen zowel een taak uitvoeren als een markt opereren. Met andere woorden: ze fungeren als private organisaties in een publiek stelsel. Ziekenhuiszorg bevindt zich door zwakheden in de omgeving niet in een perfecte markt. Ziekenhuizen hebben daarbij wel een steeds betere blik op de veranderende externe omgeving, maar blijken daarop toch moeilijk strategisch in te spelen. De organisatieaspecten waarin het bestuur zich veelal richt, zijn: productiviteit, budget, capaciteit en (beperkt) kwaliteit. Asselman: op belangrijke aspecten als tarief en doorlooptijd wordt door de ziekenhuizen in veel mindere mate actief gestuurd.